Inheemse volkeren: een volk met een verleden, een geschiedenis en een cultuur
Ze zullen nooit sterven ... Veroverd: Misschien! ... Vergeten ... Nooit!
Geschreven door: Oswald Firth, OMI Eerste assistent-generaal, Oblate General Administration, Rome
Voor de Oblaten van de Onbevlekte Maria is leven en werken met inheemse volkeren verwant aan een tweede natuur. Vanaf het allereerste begin waren ze dicht bij de 'Inuk', de inheemse bewoners van de Noordpool. Er wordt veel een idyllisch verhaal verteld over de reizen en beproevingen van de Oblates onder deze inheemse "Inuits", wat 'mensen' betekent. Ze wensten niet alleen aan het poolklimaat, maar ook aan de eetgewoonten van de Eskimo's die vaak een wonderbaarlijk leven leidden op zoek naar zeehonden, zalm en kariboes.
Dan waren er de 'First-Nation People', de indianen onder wie de Oblates werkten, die hen onderwijs, gezondheidszorg en andere humanitaire hulp boden. Misschien heeft de schending van hun fundamentele rechten, in het bijzonder het recht op hun land, hulpbronnen, cultuur en hun menselijke personen, nooit een prominente plaats ingenomen in de hoofden van de kolonisten van deze mensen, zoals vandaag de dag in een postkoloniaal tijdperk. Dat deze aberraties aan het licht worden gebracht en dat het bewustzijn onder de naties wordt vergroot door het tweede decennium van de Verenigde Naties dat gewijd is aan de rechten van de inheemse bevolking, is een zaak die de breedste publiciteit zou moeten krijgen.
In meer recente tijden hebben Oblates een voortrekkersrol gespeeld in de strijd van de inheemse bevolking van Bangladesh om ostracisme te overwinnen en hun landrechten te herwinnen. Werken buiten het geraas van mediafanfare, waar inheemse mensen en hun culturele praktijken museumexposities of toeristische attracties zijn geworden, hebben de Oblates de kever geholpen die Khashias en de landbouw Garos heeft laten groeien en nu de mensen van de Chittagong Hill Tracks om erkenning te krijgen op de Verenigde Naties. Hun vertegenwoordigers dragen vandaag hun zaak naar de Economische en Sociale Raad van de VN met overtuigend bewijs, veerkracht en innerlijke moed van hun recht om te landen, culturele waarden, taal, middelen en het leven zelf.
Of we het nu hebben over de Campesinos in Bolivia, of de Chiapas en Sapatistas in Mexico, of de Mochicas in Peru, of zelfs de Guaranis in Brazilië die leden onder koloniale uitbuiting, de mensheid moet beseffen dat het deze mensen van het land zijn die beschermde het milieu en zorgde en cultiveerde de meest waardevolle elementen van de natuur - namelijk: aarde, lucht, vuur en water - die zo hard nodig zijn voor ons leven. In de waanzinnige poging van de moderne mens om vervuiling te bestrijden, zijn we geneigd te vergeten dat het geheim van het leven eeuwenlang door de inheemse bevolking werd bewaard, zoals de volgende regels ons eraan herinneren, niet zonder een gevoel van ironie:
Alles op aarde heeft een doel
Elke ziekte heeft een kruid om het te genezen
En elke persoon heeft een missie
Dit is de Indiase theorie van het bestaan
(Sahish)
