Nieuwsarchief » Zr. Maxine Pohlman SSND
Reflectie op de Laudato Si-excursie in juni met OMI-beginners 8 juli 2024
Door zr. Maxine Pohlman, SSND
Een van de belangrijke thema’s die door de encycliek heen lopen, is onderlinge verbondenheid. In paragraaf 92 lezen we: “We kunnen onszelf nauwelijks als volledig liefdevol beschouwen als we enig aspect van de werkelijkheid negeren: 'Vrede, gerechtigheid en het behoud van de schepping zijn drie absoluut onderling verbonden thema's, die niet gescheiden en individueel behandeld kunnen worden zonder opnieuw in reductionisme te vervallen. '”
Om dit thema te verkennen leek het passend om een virtueel bezoek te brengen aan Seamus Finn, OMI, die jarenlang directeur is geweest van het Office of Justice, Peace, and the Integrity of Creation (JPIC) voor de Amerikaanse provincie.
Tijdens ons gesprek met hem bracht pater Seamus ons in verband met de geschiedenis van Oblaten, die inhoud gaf aan het JPIC-kantoor en zijn vele jaren van bediening voor de Amerikaanse provincie. Hij liet ons zien hoe het Bureau werkt op het niveau waar wetten worden gemaakt om niet alleen het licht van het Evangelie op wereldkwesties te laten schijnen, maar ook om impact te hebben!
We leerden dat in 1992 de zinsnede integriteit van de schepping werd voor het eerst gebruikt in de Oblatenwereld, samen met het idee van ecologische roeping en de aanmoediging om voor het milieu te zorgen. Vanaf die tijd werd de integriteit van de schepping onderdeel van het zendingsleven en -werk van OMI.
De brede kennis van pater Seamus op het gebied van financiën, justitie en ecologie, samen met zijn ervaring met het bezoeken van vele landen over de hele wereld waar OMI ministers waren, opende onze ogen voor het belang van het delen van jezelf op vele niveaus, en netwerken zowel lokaal als mondiaal.
We waren dankbaar dat we deze Oblate hadden ontmoet die een positieve impact op onze wereld heeft gehad!
Betrokken Eco-Elders bij The Sarah Community Juni 5, 2024
Bijgedragen door Zr. Maxine Pohlman, SSND, directeur, Ecologisch leercentrum Lavista
In september 2023 vertegenwoordigde ik La Vista Ecological Learning Center in The Sarah Community, een bejaardentehuis in Bridgeton, Missouri. De leiding luisterde naar bewoners die graag actief wilden worden op milieugebied, en daarom werd ik uitgenodigd om enkele activiteiten van La Vista te delen en hoe deze in hun faciliteit zouden kunnen worden uitgevoerd.
Deze residentie is de thuisbasis van verschillende congregaties van “gepensioneerde” religieuze vrouwen. Met een beetje aanmoediging organiseerden ze zich in drie groepen en begonnen ze regelmatig bijeen te komen. Ze hebben een recyclingprogramma, gebedsmogelijkheden en educatieve programma's opgezet. In mei, slechts acht maanden later, bezocht ik ze opnieuw en hoorde ik van hun prestaties die verbazingwekkend zijn. Ik deel het voortreffelijke werk van de onderwijs groep wat gevolgen had voor de hele inrichting.
Deze vijf zusters uit vier verschillende congregaties vertoonden maandelijks films voor het hele huis, waaraan vaak wel veertig mensen deelnamen. Ze vertelden de activiteitendirecteur dat ze de voorkeur gaven aan educatieve documentaires boven amusementsvideo's, en gaven haar goed onderbouwde suggesties. Ze volgden elke film met discussie en actieplannen. Hier is een greep uit hun aanbod.
Na het bekijken van de Onze weg naar uitsterven eten over plastics in ons voedsel, en Plastic mensen over de dreiging van microplastics voor de menselijke gezondheid hadden zij een ontmoeting met vertegenwoordigers van Food Service. Ze deelden een infographic van de American Heart Association plantaardige eiwitbronnen, met het verzoek om deze opties in de eetkamer aan te bieden, waarbij ze zeggen dat ze ook de voorkeur geven aan geroosterd voedsel boven “gecremeerd”! Ze meldden dat ze sindsdien meer van deze opties op het menu hebben gezien. Ze ontmoedigden ook het gebruik van piepschuim en ander plastic in de eetkamer. Food Service is ook naar deze verzoeken gaan luisteren.
Het volgende doel van de groep is een ontmoeting met vertegenwoordigers van Republiek, het afvalverwerkingsbedrijf, om een manier aan te vragen om het overvloedige karton dat zij in hun fabriek zien worden gebruikt, te recyclen. Er groeit geen gras onder de voeten van deze betrokken eco-ouderlingen.
Terugkijkend op de prestaties van dit team zei een zuster: “Dit is een fantastische bijdrage geweest aan het hele huis, waarbij ons lichaam en onze ziel zijn veranderd!” Amen, zusters!!!
De ziel van de natuur April 8, 2024
Door zuster Maxine Pohlman, SSND, Directeur, Ecologisch leercentrum van La Vista
Een paar weken geleden zijn OMI Novices en ik op excursie geweest Boomhut Wildlife Center waar de “intrinsieke waarde” van wezens wordt geëerd, “onafhankelijk van hun bruikbaarheid” zoals Laudato Si' stelt in paragraaf 140. Een van de permanente bewoners is een kalkoengier genaamd Einstein, waarvan later werd ontdekt dat het een vrouw was. Ze werd als kuiken gevonden en opgevoed door een gezin. Omdat Einstein een menselijke afdruk had, kon ze niet weer in het wild worden vrijgelaten, omdat ze, omdat ze zichzelf meer mens dan gier vond, moeite zou hebben om te overleven. Ze is een bewoner voor het leven en woont in een glazen behuizing in het TreeHouse Center.
Dit is een foto van een schilderij dat naast haar verblijf hangt. Het toont Einstein die in een spiegel kijkt en zichzelf als een mens ziet. De kunstenaar heeft op aangrijpende wijze het perspectief van Einstein vastgelegd, en het menselijke gezicht is zo aangrijpend dat ik door het beeld werd gestoord.
Bij nader inzien merk ik dat het schilderij implicaties heeft voor ons mensen, die ook een probleem lijken te hebben met de eigen identiteit. Ook wij leven vaak in een zelfgeconstrueerde wereld en kunnen de werkelijkheid niet zien, omdat we zo lang van de natuurlijke wereld zijn losgekoppeld. We voelen ons fundamenteel niet verbonden met zon en maan, wind, regen, vogels en alle vele levende wezens die we vaak niet eens opmerken in ons dagelijks leven.
Richard Rohr beschrijft onze situatie als ‘onze ziel verloren’, en daarom kunnen we nergens anders een ziel zien. Hij schrijft: “Zonder een diepgewortelde verbinding met de ziel van de natuur, zullen we niet weten hoe we onze eigen ziel moeten liefhebben of respecteren… Hoewel alles een ziel heeft, lijkt deze bij veel mensen sluimerend, losgekoppeld en ongegrond. Ze zijn zich niet bewust van de inherente waarheid, goedheid en schoonheid die door alles heen schijnt.” Rohr gelooft dat “we geen toegang hebben tot onze volledige intelligentie en wijsheid zonder een echte verbinding met de natuur.”
Misschien is dat één van de redenen waarom onze prachtige wereld zoveel onder onze handen lijdt, en waarom wij ook lijden. Wij zijn als de gier wiens leven beperkt en ingesloten is en geen voeling heeft met de pracht van de natuurlijke wereld die nu buiten haar bereik ligt; we hebben echter een keuze! We kunnen onze ziel opnieuw opeisen in de Grote Ziel die het Mystieke Lichaam is dat alles vasthoudt.
Het lijkt erop dat een passende conclusie voor deze reflectie zou zijn om naar die van Heather Houston te luisteren "Rewild My Soul".
