OMI-logo
Nieuws
Vertaal deze pagina:

Laatste nieuws

News Feed

Nieuws Archief


Nieuwste video en audio

Meer video en audio>

Reflectie op de excursie van februari 2024

Maart 7th, 2024

Bijgedragen door Zr. Maxine Pohlman, SSND, Direacteur, Ecologisch leercentrum van La Vista

In februari concentreerde de excursie van de OMI-beginners zich op de intrinsieke waarde en rechten van niet-menselijke wezens, zoals verwoord in de pauselijke encycliek Laudato Si: “Samen met onze verplichting om de goederen van de aarde op verantwoorde wijze te gebruiken, zijn we geroepen om te erkennen dat andere levende wezens hebben een eigen waarde in die van God ogen…’(69)

We bezochten TreeHouse Wildlifecentrum in Dow, Illinois. De missie van het Centrum weerspiegelt de overtuiging dat dieren een eigen waarde hebben, afgezien van hun nut. Het centrum accepteert en verzorgt alle soorten gewonde wilde dieren en zet zich in voor rehabilitatie en vrijlating in het wild. Lukt dat niet, dan zorgt het personeel voor de rest van zijn leven voor het gewonde dier!

Toen we aankwamen, ontmoetten we Carrie en haar favoriete bewoner, een gewonde torenvalk, hier afgebeeld. Zodra Carrie de kamer binnenkwam, veroorzaakte de torenvalk veel opschudding, omdat hij duidelijk een relatie met haar had. De vreugde op haar gezicht en de manier waarop ze sprak toonden respect voor deze gewone vogel, die tot het einde van zijn leven verzorgd zal worden.

Links zijn de nieuwelingen geïntrigeerd door een kleine, misvormde uil die naar het Centrum is gebracht door iemand die hem als huisdier had. Hij voerde de uil alleen gemalen vlees, omdat hij dacht dat hij hem goed behandelde; De voeding die het nodig had voor gezonde botten ontbrak echter, en het kreeg rachitis. Dat uiltje is een vriend geworden voor iedereen die “Owlbert” tegenkomt! Laudato Si herinnert ons eraan dat “deze contemplatie van de schepping ons in staat stelt in elk ding een leer te ontdekken die God ons wil overdragen, want “voor de gelovige is het beschouwen van de schepping het horen van een boodschap…”(85). Dus toen we terugkwamen van ons bezoek deelden we de unieke boodschap die iedereen hoorde. Wat gemeenschappelijk was, was de dankbaarheid die we voelden voor deze kans om dicht bij wilde dieren te zijn, die terzijde hadden kunnen worden geschoven, maar in plaats daarvan werden gewaardeerd en de kans kregen om in “ons gemeenschappelijke huis” te blijven wonen.

 

Terug naar boven