OMI-logo
Nieuws
Vertaal deze pagina:

Laatste nieuws

News Feed

Nieuws Archief


Nieuwste video en audio

Meer video en audio>

Nieuwsarchief »Sr. Maxine Pohlman


Wereldwijde technologiewerknemers doen vrijwilligerswerk bij La Vista November 27th, 2023

Door zr. Maxine Pohlman, SSND

Ecologisch leercentrum van La Vista De gebruikelijke maandelijkse werkdag in het Missionary Oblates Woods Nature Preserve werd ongebruikelijk toen er zeven jonge mensen uitkwamen Wereldwijde technologie sloot zich bij onze inspanningen aan. Dit bedrijf geeft werknemers één dag per jaar de tijd om service te verlenen, en deze groep, die iets ecologisch wilde doen, koos voor La Vista.

Gedurende de uren dat we samen waren in ons belangrijke streven om de gezondheid van het bos te herstellen door invasieve kamperfoelie te verwijderen, voelden we een geweldig gevoel van verbondenheid. We behoorden zeker tot een groep vrijwilligers, maar in bredere zin voelden we dat we deel uitmaakten van de grotere gemeenschap op aarde die zo behoefte had aan genezing.

Wij betuigen onze dankbaarheid aan Wereldwijde technologie voor het ondersteunen van outreach in de bredere gemeenschap!

 


Oktober – Je goud weggeven Oktober 16th, 2023

bloem met geel centrum en oranje randen

(Afbeelding door congerdesign via Pixabay)

(door Zr. Maxine Pohlman, SSND, directeur, Ecologisch leercentrum van La Vista)

Tijdens de herfst doet de bestuiverstuin van La Vista denken aan het prachtige gedicht 'Guldenroede' van Mary Oliver. Ze beschrijft dat deze alomtegenwoordige herfstbloemen ‘met licht gevulde lichamen hebben… die hun goud weggeven’. Ik waardeer die manier van kijken naar guldenroede, die in deze tijd van het jaar overal lijkt te voorkomen.

Haar gedicht begon meer voor mij te betekenen nadat ik een lezing had gehoord over de fysica van licht door astronoom Stephan Martin. Hij vertelde zijn luisteraars dat licht de manier is waarop we het heelal kennen! Alleen al die gedachte doet me stilstaan. Hij nodigde ons uit om terug te denken aan de vele manieren waarop we dagelijks met licht in aanraking komen; bijvoorbeeld 's ochtends als we onze ogen openen en licht uit het raam zien dat naar onze hersenen reist en een beeld creëert. Hij zei dat onze ogen de interface zijn tussen onszelf en onze wereld, en dat zien een heilige verbindende handeling is die we als eerste ervaren bij het ontwaken!

Vervolgens kunnen we een ochtendwandeling maken en de guldenroede zien groeien en geven langs de kant van de weg. Hij legde uit dat we eigenlijk licht van de zon ervaren dat wordt geabsorbeerd door atomen van de bloem. Guldenroede zendt vervolgens de energie uit deze atomen uit, zodat we het licht van guldenroede zien – niet alleen een weerspiegeling, maar de essentie van guldenroede. Hoe geweldig is dat! Hier is nog een reden om ontzag te hebben, en hij zei dat dit geldt voor alles wat we zien – elk wezen straalt zichzelf als een ster de wereld in, creëert intimiteit en geneest onze scheiding van de natuur – als we ontvankelijk zijn voor deze waarheid.

(Afbeelding door Stefan Schweihofer via Pixabay)

Later op de dag kunnen we naast iemand zitten en de warmte van diegene voelen uitstralen. De realiteit is dat we ons licht voelen. Ze gloeien; wij gloeien. Ons lichaam ziet en voelt licht. Denk hier eens over na: ons hele leven wordt aangedreven door zonlicht, en onze energie IS de energie van de zon. Licht is wat wij zijn!

Geen wonder dat Jezus ertoe werd bewogen te zeggen: ‘Jij bent het licht van de wereld… laat jouw licht schijnen…” Geen wonder dat Boeddha aan het einde van zijn leven zei: “Maak van jezelf een licht”. Geen wonder dat Mary Oliver ons impliciet aanmoedigt om de guldenroede te imiteren en ons goud weg te geven.

Hoe kunnen we dat niet doen? 

 

 


Biofonie en aandachtig luisteren 17 juli 2023

Door zr. Maxine Pohlman, SSND, directeur, Ecologisch leercentrum van La Vista

Toen ik begin juni 's ochtends op de veranda zat en heel aandachtig luisterde naar de vogelsymfonie buiten, hoorde ik een ongewoon geluid, "chuck, chuck, chuck", en ik dacht: als dit een vogel is, is het nieuw voor mij. Ik betwijfelde dat, dus deed ik onderzoek naar vocalisaties van eekhoorns, aangezien ze de laatste tijd behoorlijk actief zijn in de tuin. En ja hoor, ik heb geleerd dat eekhoorns die roep gebruiken als er een roofdier in de buurt is, en ik had net een havik in de bomen gezien! Ik heb ook geleerd dat als het roofdier aards is, er een alternatief geluid wordt gekozen. Ik vond het geweldig om meer vertrouwd te raken met eekhoorns die me de hele dag vermaken, en ik was gefascineerd door hun zorg voor andere eekhoorns met dit waarschuwingsgeluid.

(Foto door Veronika Andrews, Pixabay)

Onlangs heb ik een deel van mijn ochtendmeditatie tijd doorgebracht met aandachtig luisteren in de achtertuin, dankzij het leren over de ecologische soundscape. Deze naam omvat drie verschillende geluiden die we de hele tijd horen en die we meestal samenvoegen: biofonie, de collectieve geluiden die worden geproduceerd door alle levende wezens in een bepaald gebied; geofonie die alle niet-biologische natuurlijke geluiden zoals wind, water, donder omvat; en antroponie, de geluiden die wij mensen genereren zoals muziek, taal en lawaai. Soundscape-ecoloog Bernie Krause bedacht deze woorden en noemde ze de stem van de natuurlijke wereld!

Krause's studie van natuurlijk geluid bracht hem ertoe het belang van expansie in te zien

(Foto door GDJ, Pixabay)

onze perceptie voorbij het visuele, waardoor we een diepere ervaring van de wijdere wereld krijgen, die volgens hem altijd complexer en meeslepender is dan we denken. Hij wijst erop dat zorgvuldig luisteren "ons vasthoudt aan de tegenwoordige tijd - aan het leven zoals het is - door zijn volle koorstem te zingen waarbij elke zanger zijn specifieke lied van zijn uitdrukt". Ik had niet gedacht dat aandachtig luisteren me zou boeien naar het huidige moment, maar deze boodschap riep me op om aandachtig te luisteren in mijn ochtendmeditatie, mijn aandacht uit te breiden met zoveel mooie stemmen die hun liederen zingen. En ik vind wat Krause vond: creatie is veel complexer en boeiender dan mijn geest kan bevatten.

Er is nog een gedachte over het luisteren naar alle vormen van geluid die ik wil opnemen, en die komt van Thomas Berry die ons in verband brengt met een vaak genegeerde bron van onze ecologische crisis: we praten alleen tegen onszelf. We praten niet tegen de rivieren, we luisteren niet naar de wind en de sterren. We hebben het geweldige gesprek verbroken. Door dat gesprek te onderbreken hebben we het universum verbrijzeld. Alle rampen die nu gebeuren zijn een gevolg van dat spirituele 'autisme'.

Moge de beoefening van aandachtig luisteren onze gebroken wereld helpen genezen.


Het bos en onszelf herstellen Juni 9, 2023

By Zr Maxine Pohlman, SSND, Directeur, Ecologisch leercentrum van La Vista

HERSTEL is een wereldwijde herstelbeweging met een inspirerende missie: “het versnellen van het behoud en herstel van de natuur ten behoeve van mensen, biodiversiteit en klimaat”. RESTOR doet dit door “mensen en hun projecten te verbinden met middelen zoals wetenschappelijke gegevens, monitoringtools, financiering en elkaar om de impact, schaal en duurzaamheid van deze inspanningen te vergroten. Wij geloven dat iedereen een restauratiekampioen kan worden”.

De Missionary Oblates of Mary Immaculate zijn herstelkampioenen sinds 1993, toen zij de eerste landeigenaren in het gebied waren die zestien hectare, het "Missionary Oblates Woods Nature Preserve", wijdden als onderdeel van het Illinois Nature Preserve System. In 2001 voegden ze 1,409 hectare toe aan het Forest Legacy Program. Met deze geschiedenis is OMI lid geworden van de RESTOR-beweging; bijgevolg is het mogelijk om details over de biodiversiteit op hun land te onderzoeken met behulp van RESTOR-gegevens. Op Oblate-land in Godfrey, IL, omvat de diversiteit 31 plantensoorten, 46 soorten amfibieën, 174 zoogdiersoorten en 250 vogelsoorten. Dat is veel biodiversiteit op iets meer dan XNUMX hectare!!!

Foto met dank aan K8, Unsplash

De maandag-studiegroep van La Vista heeft zojuist het lezen van Robin Wall Kimmerer's Braiding Sweetgrass voltooid, en een van de inzichten van Kimmerer waar we van hielden is hier van toepassing. Ze merkt op dat als we denken aan ecologisch herstel, we nadenken over wat we doen met en voor land, zoals invasieve soorten en afvalverwijdering, gecontroleerde brandwonden en het planten van inheemse soorten, wat we doen in La Vista. Kimmerer breidt dit denken echter uit als ze uitlegt dat, in de inheemse traditie, wanneer we ecologisch herstel doen, herstellen we echt onszelf! Dit moet verklaren waarom vrijwilligers, wanneer ze na restauratiewerkzaamheden terugkeren naar hun auto, zeggen dat ze zich gelukkig, vervuld en gevoed voelen. Het is waar. Waarom zouden vrijwilligers anders een eindje rijden om vies te worden, hard te werken en tekenbeten te trotseren? Het principe van wederkerigheid zoals hier aan het werk! Nogmaals, inheemse mensen helpen ons met een alternatieve realiteit.

Kimmerer formuleert het ook zo: “Land houdt ook van ons”. In het geval van conserven doet het dit gedeeltelijk door een vredige en gezonde omgeving te bieden aan degenen die het bezoeken; door de fauna te vergroten, waardoor de eenzaamheid van soorten wordt verminderd en de ineenstorting van de biodiversiteit wordt tegengegaan; door de waterscheiding schoon te maken en zo bij te dragen aan een gezondere rivier de Mississippi voor mensen en andere diersoorten.

Echt, ecologisch herstel is tweerichtingsverkeer, en paus Franciscus is het daarmee eens. In de encycliek Laudato Si' toont hij zich bewust van deze diepe verbondenheid: “God heeft ons zo dicht bij de wereld om ons heen gebracht dat we de verwoestijning van de bodem bijna als een fysieke kwaal kunnen voelen, en het uitsterven van een soort als een pijnlijke ziekte. misvorming". Het tegenovergestelde is ook een realiteit: als we helpen beschadigd land te herstellen, worden we ook genezen. Gezonde mensen en een gezonde planeet horen bij elkaar.


Biomimicry & leren van het Humble Moss Kan 2nd, 2023

(Foto met dank aan Thomas Hendele, Pixabay)

Door zr. Maxine Pohlman, SSND

Onlangs nam ik deel aan een Biomimicry Retreat gesponsord door Zusters van de aarde. Zuster Gloria Rivera, onze presentator, beschreef biomimicry als het leren van en het nabootsen van natuurlijke vormen, processen en ecosystemen om allerlei duurzame ontwerpen en manieren van leven te creëren. Ze leerde ons dat biomimicry gaat over het waarderen van de natuur voor wat we kunnen leren, niet voor wat we kunnen extraheren, oogsten of temmen, en in het proces, als we goed luisteren, kunnen we leren over onszelf en onze verbinding met elkaar en ons huis op aarde.

Na de eerste sessie werden we aangemoedigd om een ​​half uur buiten te wandelen, aandachtig te zijn voor wat zich aan ons aanbood. Terwijl ik vanaf de rivier bergopwaarts door het bos wandelde, zag ik steeds weer mos. Het was overal – alle tinten groen, fris en mooi, op het pad, omgevallen bomen, zelfs asfalt! Ik besloot dat het nabootsen van mos een geweldige manier zou zijn om niet alleen een duurzame, maar ook een bloeiende toekomst tegemoet te gaan. Ik stelde me voor wat mossen tegen ons zouden kunnen zeggen, wetende dat ze eigenschappen hebben die we nodig hebben in deze uitdagende tijd op aarde:

  • We zijn op daken, onder je voeten, op cement, in beekjes en op droge rotsen of open plekken. We voelen ons comfortabel in extreme omstandigheden. Wees flexibel!
  • We zijn 350 miljoen jaar oud en hebben drastische klimaatveranderingen overleefd en gedijen. Jij doet het ook.
  • Je vindt ons op elk continent en in elk ecosysteem dat bewoonbaar is door planten die zonlicht gebruiken voor energie. Hernieuwbare energie kan ook jouw manier zijn.
  • We beïnvloeden de temperatuur van de bodem, verwarmen of koelen deze, afhankelijk van de omgeving. Gebruik je creativiteit voor de gezondheid van onze planeet.
  • We vormen een groot deel van de biodiversiteit in vochtige bos-, wetland-, berg- en toendra-ecosystemen. Bescherm alstublieft de biodiversiteit.
  • We bieden zelfs microhabitats aan waar verschillende insecten kunnen leven, hun eieren leggen en op jacht gaan naar voedsel. Vind manieren om het dierenleven te dienen.
  • We hebben geen haast. Het kan 25 jaar duren voordat we een centimeter groeien. Vertraag en geniet van elke dag.
  • We zijn nooit alleen; het is eerder onze aard om voortdurend in contact te staan ​​met andere wezens, zoals degenen waarop we groeien. Waardeer het web van het leven en houd contact.

Misschien maak je ook een wandeling en kijk je wat zich aandient voor je navolging. Mogen we allemaal biomimicry omarmen als een hoopvolle weg naar een bloeiende toekomst!

 

Terug naar boven