Mijn tweedaagse bezoek aan Genève liep parallel met de twee eerste volle dagen van de Trump-regering in Washington. De ervaring werd als een toevluchtsoord dat me onmiddellijk in contact bracht met zoveel mensen, instellingen en ideeën die het internationale multilaterale systeem hebben gevormd en in stand gehouden, tegen de achtergrond van dreigementen om veel van de overeenkomsten en praktijken in te trekken en te verstoren. draden die zijn samengevoegd tot het tapijt van internationale cohesie en samenwerking. Het is als geen andere stad, denk ik, in termen van het aantal mensen en regeringen dat hier is samengekomen om vrede te onderhandelen, overeenkomsten en verdragen te ondertekenen en de breuken en wonden te herstellen die vaak stammen en provincies en regio's hebben verdeeld.

Ik heb deelgenomen aan een multi-stakeholder-sessie over verbetering van de toegang tot geneesmiddelen voor de behandeling van verwaarloosde ziekten bij het Instituut voor Internationale Ontwikkelingsstudies die een zeer diverse internationale groep onderzoekers, farmaceutische bedrijven, overheden, ontwikkelingsagentschappen, ngo's en investeerders samenbracht. Ze kwamen samen om de vooruitgang die is geboekt tijdens dit samenwerkingsproces te evalueren, om nieuwe concepten en initiatieven die werden overwogen te bespreken en om wegen te verkennen waardoor het succes van deze de inspanningen kunnen worden verbeterd via dit open samenwerkingsplatform.

'S Avonds verzamelde ik met vele anderen in de kerk van St. Nicolas de Flüe een interreligieuze gebedsdienst ter gelegenheid van de Werelddag van de vrede die werd gesponsord door de permanente waarnemer van de Heilige Stoel bij de Verenigde Naties in Genève. Dit markeerde het 50th-jubileum van de Werelddag van de Vrede die werd geïnitieerd door paus Paulus VI in 1967 en richtte zich dit jaar op het thema van "Geweldloosheid: een stijl van politiek voor vrede”. Een voor een presenteerden de vertegenwoordigers van verschillende geloofstradities, de islam, joods, boeddhistisch, orthodox, protestant en katholiek, hun reflectie op de boodschap van dit jaar van paus Franciscus en werden de gebeden in zes verschillende talen aangeboden. Koren uit Afrika en de Filippijnen en een gebedsoptocht in Vietnamese stijl voegden het aanbod toe.

Op de tweede dag ging ik naar het hoofdkantoor van de VN in Genève om deel te nemen aan een evenement dat werd gesponsord door religieuze, seculiere en overheidsorganisaties om de bijdragen van een 15deeuwse Dominicaner tot de oprichting van het internationale recht en de principes en proces dat uiteindelijk zou leiden tot de oprichting van de Volkenbond en de Verenigde Naties. Ter gelegenheid van de afsluiting van de viering van de 800th-jubileum van de Dominicaner monniken, zijn de Meester-generaal van de congregatie en een aantal VN-functionarissen en regeringsvertegenwoordigers lid geworden van een groot aantal genodigden in de Raadszaal waar nu de conferentie over ontwapening en draagt ​​de naam Francisco de Vitoria, OP.

Toen ik de Raadszaal verliet en op weg ging naar de uitgang van het VN-terrein, liep ik de laan af en langs de rijen landvlaggen die af en toe werden gestoord door een zacht briesje op deze kille nacht. Ik merkte dat ik nadenk over zowel de discussies en ja compromissen en de leiders die hebben bijgedragen aan de oprichting van de Volkenbond en vervolgens de Verenigde Naties en de oorsprong van de vele internationale instellingen en organisaties die vandaag bestaan. Wat was hun droom, hun grondvestingsvisie en hun leidende missie? Welke problemen, problemen en uitdagingen hoopten ze aan te pakken of op te lossen? Welke inspiratie, moed of toewijding de talloze mensen van over de hele wereld heeft geïnformeerd die hebben bijgedragen aan dit geweldige werk. Terwijl we een wereldbevolking van 7.5 miljard overstijgen en worstelen met de zorg voor ons fragiele en mooie gemeenschappelijke huis, zoals paus Franciscus ons eraan herinnerde, vroeg ik me af waar en hoe we de wijsheid en de architecten zullen vinden om de instellingen en relaties op te bouwen die zullen zijn nodig om ons systeem bij elkaar te houden.

De inauguratie van de regering-Trump vormt in veel opzichten een diepgaande uitdaging voor de visie van een internationaal en mondiaal systeem dat was geworteld in de overtuiging dat een geest van wederzijds vertrouwen en samenwerking gebaseerd zou kunnen zijn op de principes van het internationaal recht en bestuurd zou kunnen worden door instellingen. die op die principes waren gebaseerd. Het land op een of andere manier uit dat web van internationale relaties halen en iemands vertrouwen en toewijding in de instellingen verminderen die bestaan ​​om harmonie vreedzaam te bevorderen, meningsverschillen op te lossen en een plek te bieden voor openbaar debat en samenwerking, lijkt roekeloos en mist vooruitziende blik. Het is op zijn minst een aanzienlijke divergentie in richting en verstorend voor de protocollen die al decennia van kracht zijn.

In een tijd van aanzienlijke verstoring van onze politiek in de VS en elders blijven we over om opnieuw naar onze grondslagen te kijken en richting en zin en leven te vinden in onze roeping. De homilist in de plaatselijke parochie liturgie van afgelopen zondag heeft ons er zorgvuldig aan herinnerd dat we in de zaligsprekingen het handvest kunnen vinden om een ​​christelijk leven te leiden en de genadige aanwezigheid van de levende God te ervaren. Moge het zo zijn!